Srebrne monety znane są od trzech tysięcy lat. Po raz pierwszy pojawiły się w obrocie na terenie dzisiejszej Turcji, w krainie zwanej Lidią. No i w Chinach, w tym samym czasie. Koncepcja była znana już wcześniej. Wiadomo było, że dany towar może służyć jako środek wymiany, wspierając handel barterowy. Jednak srebrne monety miały zasadniczą zaletę: nie każdy mógł je produkować. W ten sposób państwo zapewniało stabilność handlu.
Lidia i jej zasoby
Lidia leżała tam, gdzie dzisiaj znajduje się Turcja. Jej mieszkańcy byli Indoeuropejczykami, którzy zasiedlili te tereny mniej więcej na przełomie II i I tysiąclecia p.n.e. Jako pierwszy na kartach historii pojawił się władca Gyges, który najpierw został wasalem niejakiego Aszurbanipala z Asyrii, a potem podporządkował się Egipcjanom. Wśród jego następców znajduje się człowiek o imieniu Krezus. Nic dziwnego, że właśnie Lidyjczycy byli tymi, którzy jako pierwsi zaczęli wybijać srebrne monety. Ok, właściwie to nie srebrne, ale zrobione z elektrum, stopu złota i srebra z niewielkim dodatkiem miedzi i żelaza. Dlaczego właśnie z tego materiału? Ponieważ właśnie te złoża znajdowały się w tamtym czasie na terytorium, na którym została założona Lidia. Nie po raz ostatni w historii okazało się, że zasoby naturalne mają znaczenie.
Prawdziadek Achillesa i wyspa handlu
Koncept, na którym opierały się srebrne monety był na tyle dobry, że wkrótce został skopiowany przez innych. Jednym z pierwszych miejsc poza Lidią, gdzie zostały wykorzystane takie monety jest Egina. To grecka wyspa, która położona jest w Zatoce Sarońskiej. To tam Zeus miał zabrać i uwieść Ajginę, córkę Asoposa. Potomkiem syna z tego związku był Achilles. Nie mitologia jednak, a pieniądze były siłą wyspy. Adaptacja monet była prawdopodobnie przyczyną gwałtownego rozwoju ekonomicznego wyspy. Wpływy Eginy sięgały Egiptu i Fenicji. Monety srebrne bite na tej wyspie były używane przez długi czas. Jednak w 459 roku Ateńczycy zaatakowali ją i poddali swoim wpływom. Dla starożytnych Greków zamiana wcześniej używanych środków wymiany na srebrne momenty była znaczącym krokiem w rozwoju.
Aleksander Wielki i jego dziedzictwo
Niezależnie od tego, co działu się między Eginą i Atenami, w czwartym wieku przed naszą erą na arenie dziejów pojawił się inny gracz, który miał szybko zdominować cały znany wówczas świat. To Aleksander Macedoński, król Macedonii. Po ataku na Persję i podbiciu tego kraju Aleksander zdołał podporządkować sobie także zachodnią część Azji i Egipt. Opanowane terytoria nie stworzyły jednak jednolitego państwa. Imperium Aleksandra rozpadło się po jego śmierci na mniejsze królestwa. Większość z nich zachowała jednak grecki sposób sprawowania rządów. A także – tamtejsze srebrne monety. Nowi, pochodzący z Grecji władcy bili własne pieniądze za wzór stawiając znane sobie srebrne moment ze starego kraju. Drachmy i tetradrachmy należały do najpopularniejszych. Warto dodać, że w tym samym czasie, gdy swoje srebrne monety bili Lidijczycy, na podobny pomysł wpadli Chińczycy. W ich przypadku jednak monety zrobione były z brązu. Autor artykułu Artykuł został przygotowany we współpracy ze specjalistami z http://www.coinart.pl/ skupem monet i znaczków
